Het ‘Rapport Borstlap’ opende een nieuwe discussie over de duur van de loondoorbetaling bij ziekte. De commissie wil, naast een einde aan het verplichte ‘tweede spoor’, één jaar loondoorbetaling. Ze motiveert dat vanuit de wens werkgeverschap wat te ontlasten.
De politiek blijkt ten zeerste verdeeld over ‘Borstlap’, net als eerder sociale partners. Wat betreft loondoorbetaling lijken organisaties van werkgevers nu de keuze van één jaar te ondersteunen, op sites van werknemersorganisaties is geen duidelijk standpunt te vinden. Minister Koolmees wil uiterlijk 1 april een kabinetsstandpunt uitbrengen. Het kan voor het kabinet logisch zijn om ‘Borstlap’ te volgen; dat vereenvoudigt bereiken van andere veranderingen op de arbeidsmarkt, die nog meer politiek omstreden zijn.
Kenners van arbeidsgerelateerde zorg vrezen de gevolgen van één jaar loondoorbetaling. Directeur Kees van Vliet van de beroepsvereniging bedrijfsartsen bepleit meer preventie. “Onze economie vraagt om werkgerichte zorg.” De beroepsgroep is “.. niet bij voorbaat positief over een voorstel om de verplichte loondoorbetaling te verkorten naar één jaar. .. Voor alle duidelijkheid: we zeggen niet op voorhand dat het onmogelijk of onverstandig is. Wel dat het cruciaal is om in een eventuele nieuwe opzet de deskundige medische begeleiding te blijven waarborgen.”
Harold Herbert, directeur bij het Verbond van Verzekeraars, vraagt zich in een blog af of de verkorting naar een jaar een blinde vlek is bij ‘Borstlap’. Het Verbond van Verzekeraars duidde de zorgen al eerder ook aan de hand van schadelastberekeningen. Verkorting van loondoorbetaling lijkt misschien wel een tegemoetkoming of lastenverlichting, maar ervaringscijfers leren dat de rekening via de achterdeur betaald moet worden. Ook het Centraal Planbureau heeft meer dan eens gewezen op meer arbeidsongeschiktheid en meer maatschappelijke kosten.
Langdurig zieke werknemers: de verliezers
Een groot zorgpunt komt uit de ervaring in de bedrijfsgezondheidszorg. Kanker- en PTSS-patiënten re-integreren merendeels in het tweede jaar, vooral in eigen werk. De continuïteit in begeleiding is voor deze mensen een groot goed. Voor anderen die ‘het eerste jaar passeren’ kan verandering in begeleiding gezondheidsnadeel met zich brengen. De werkkansen voor zulke langdurig zieken worden vrijwel nul als hun band met hun werkgever na een jaar verbroken wordt. Willen we in zo’n land werken? Waar kansen weggestreept worden?
Daarnaast is moeilijk te begrijpen hoe werkgevers nu kunnen kiezen voor één jaar loondoorbetaling. Dit jaar start de MKB verzuim-ontzorg-verzekering, gebaseerd op twee jaar loondoorbetaling: de verzekering die zij zelf akkordeerden en mede aansturen. Moet minister Koolmees de 450 miljoen die hij hier jaarlijks bijlegt, maar intrekken?
Debat nodig
De KoM wil actie om dit tussen de oren te brengen bij de beleidsmakers. Ons huidige Nederlandse stelsel is behoorlijk effectief. Begeleiding en re-integratie van langdurig ernstig zieke werknemers geeft substantiële resultaten. De KoM-nieuwsbrief van maandag 2 maart gaat hier dieper op in. Meer weten? Word lid van KoM!
Foto: leven met kanker, KWF